Duży kamienny krzyż na cmentarzu w Strzelcach Opolskich.

Na cmentarzu parafialnym w Strzelcach Opolskich, przy skrzyżowaniu dwóch głównych alejek znajduje się duży, chyba największy na tej nekropolii kamienny krzyż, a grób znajdujący się przy nim otoczony jest starym metalowym płotkiem. Napisy wyryte pod krzyżem zostały starannie wykute (usunięte), prawdopodobnie już po II wojnie światowej, na mocy komunistycznej ustawy nakazującej usuwania wszystkiego co niemieckie, w tym również niemieckich napisów na nagrobkach. Przyglądając się jednak uważniej możemy zauważyć delikatny zarys liter, które niegdyś pewnie były bardzo wyraźne. Odczytać możemy napis Augustin Bertzik....

Kim był Augustin Bertzik i czym wsławił się w Strzelcach, że jego nagrobek przetrwał do dnia dzisiejszego? Zapraszam do zapoznania się z garścią informacji o tej osobie.

Augustin Bertzik był plebanem w Starych Budkowicach, który przybył do strzeleckiej parafii św. Wawrzyńca w listopadzie 1856 roku początkowo jako jej administrator. [Poprzedzającym go proboszczem był Johannes Madey, na temat którego pisałem już nieco wcześniej] Dopiero w lutym 1857 roku został wprowadzony na urząd proboszcza w Strzelcach Opolskich. Jak można dowiedzieć się z dokumentów, bardzo wiele pracy czekało tego duszpasterza. Kościół parafialny był w opłakanym stanie. Z zewnątrz i wewnątrz sprawiał przygnębiające wrażenie. Jego wnętrze pomimo odprawianych dwóch nabożeństw było za małe dla około 6.000 parafian. Remontu wymagał także drewniany kościółek św. Barbary znajdujący się na miejskim cmentarzu. Pomimo wysiłku proboszcza Bertzika nie udało się wyremontować wieży oraz powiększyć powierzchni kościoła. Realizacja tego projektu przeciągnęła się co najmniej o jedno pokolenie.

Od dnia 16 lipca 1866 roku na zlecenie radcy sanitarnego doktora Brucka, rozpoczynają w Strzelcach swoją działalność Szare Siostry św. Elżbiety. W szpitalu rezerwowym pracowały i opiekowały się chorymi siostra Vincentia i siostra Vitalis. Początkowo mieszkały one u mistrza kowalskiego Kutschery, a następnie od roku 1871 zamieszkały w szpitalu miejskim. W pierwszych latach działalności proboszcza Augustina Bertzika wprowadzone zostały nabożeństwa majowe. Ich fundacja rozpoczęła się już w czasie trwania administracji Giericha, ale dopiero za czasów proboszcza Ganczarskiego zostały definitywnie i powszechnie wprowadzone.

Dużą zasługą proboszcza Bertzika była budowa szkoły w Adamowicach. Chciał w ten sposób pomóc dzieciom chcącym się uczyć, aby nie musiały chodzić do odległej szkoły miejskiej. Uroczyste poświęcenie szkoły odbyło się 30 grudnia 1867 roku. Proboszcz fundator szkoły wybrał dla niej napis „Nadzieja Nasza”, a poświęcenia dokonał radca rządowy z Opola – Polomski. Proboszcz Augustin Bertzik od dłuższego czasu cierpiał na astmę i często odwiedzał różne kurorty w celu podreperowania zdrowia.

Zmarł w białą niedzielę, 4 kwietnia 1875 roku, w czasie gdy dzieci przyjmowały Pierwszą Komunię Świętą. W pogrzebie wzięło udział tysiące ludzi różnych konfesji i stanów oraz trzydziestu sześciu księży. Został pochowany na cmentarzu św. Barbary, gdzie do dziś znajduje się jego grób. Na grobie ustawiono chyba największy kamienny krzyż, jako wyraz wdzięczności i miłości parafian do swego duszpasterza. Umierając proboszcz Bertzik żegnał się słowami: „Mnie jest dobrze, ale was czeka ciężka praca i twarda przyszłość”. Niebawem jego słowa miały się spełnić, rozpoczynał się okres „Kulturkampfu”.